Hafif ve orta şiddetteki Atopik Dermatit ($\text{AD}$) kliniği, bağışıklık sistemi aracılı olduğundan, çoğu hasta cilt nemlendirme ve yumuşatıcıların kullanımına rağmen anti-inflamatuvar ilaçlarla tedaviye ihtiyaç duyar. Topikal anti-inflamatuvarlar, hem akut alevlenmeler hem de hafif ila orta şiddetteki $\text{AD}$'de remisyonun (hafifleme döneminin) sürdürülmesi için tercih edilen tedavi seçenekleridir.

Topikal anti-inflamatuvarlar arasında; topikal kortikosteroidler, topikal kalsinörin inhibitörleri, topikal fosfodiesteraz-$\text{4}$ inhibitörleri ve oral Janus kinaz ($\text{JAK}$) inhibitörleri bulunur.

• Hafif Şiddetteki Klinik: Topikal tedavi, alevlenmeler için gerektiğinde reaktif olarak kullanılabilir ve ardından yalnızca yumuşatıcılarla idame tedavisi uygulanır.

• Orta Şiddetteki Klinik: Remisyonun başlatılmasının ardından, alevlenmeler arasındaki süreyi artırmak için proaktif tedavi uygulanır.

Farklı $\text{AD}$ şiddet seviyelerini hedeflemek veya farklı vücut bölgelerine uygulamak için hastalar için birden fazla ilaç kullanılması düşünülmelidir. Alevlenmeler sırasında ilaç etkinliğini izlemek için hastalar $\text{2}$ ila $\text{4}$ haftada bir yeniden değerlendirilmelidir. Uygun etkili bir ilacın yeterli denemesinden sonra $\text{AD}$ belirti ve semptomlarının devam etmesi, tedavide ilerlemeyi teşvik etmelidir. Her klinik ziyarette, hastalar ilaç uyumu, istenmeyen yan etkiler, tetikleyicilerden kaçınma ve eşlik eden hastalıklar açısından yeniden değerlendirilmelidir.

Atopik Dermatitte (Egzama) ($\text{AD}$) topikal tedavilerin başında ıslak örtü pansuman uygulaması gelmektedir. Bu yöntem, $\text{AE}$'de klinik belirtileri hızla kontrol altına almaktadır.

Islak örtü pansumanı, evde uygulanması zor bir tedavi olduğu için sıklıkla hastanede tercih edilmektedir. Uygulama, öncelikle nemlendirici ya da topikal ilaçların ıslak pansuman örtüleri ile hastalıklı alana uygulanması ve daha sonra kuru örtüler ile uygulama alanının kapatılması şeklinde yapılır.

Bu kapalı örtü pansuman uygulamasının faydaları şunlardır:

• Nemlendirici ve topikal ilaçların emilimini artırır.

• Deri üzerinde bariyer oluşturur.

• Deride su kaybını engeller.

Bu uygulama $2$ haftaya kadar uzun kullanılabilmektedir. Ancak, bu tedavide topikal kortizonun yan etkileri artabilmektedir.

Topikal Kortikosteroidler 

Topikal kortikosteroidler(TCS), hem akut alevlenmeler hem dearalıklı idame tedavisi için önerilen birinci basamak tedavilerdir. İltihabı ve bağışıklık fonksiyonunu azaltarak, bağışıklık sistemi üzerinde çok yönlü bir etki gösterirler. Topikal kortikosterodilerin seçimi; cilt lezyonlarının yeri, kalınlığı ve şiddetinin yanı sıra hasta yaşına, tercihine ve maliyete bağlıdır.

• Akut Alevlenmeler: Genel olarak, orta veya daha yüksek güçteki $\text{TCS}$'lerin kısa süreli kullanımları, akut alevlenmeleri günler ila haftalar içinde hızla kontrol altına almak için kullanılır. 

• İnce Cilt Bölgeleri ve Çocuklar: Düşük güçteki $\text{TCS}$'ler genellikle ince cilt bölgelerinde (yüz, genital bölge, kıvrımlar) ve çocuklarda, yan etki ve sistemik emilim riskinin artması nedeniyle tercih edilir. Ancak şiddetli, dirençli alevlenmelerde, hatta infantil $\text{AD}$'de bile, daha yüksek güçteki $\text{TCS}$'lerin sınırlı kullanımı ($\text{<4 hafta}$) gerekebilir.

• İdame Tedavisi: Akut dönemin temizlenmesinin ardından, $\text{TCS}$'ler, önceki lezyonlu cilde uygulanan proaktif tedavi olarak düşük ila orta etkili bir $\text{TCS}$'ye düşürülür. $\text{TCS}$ grup $\text{5}$, uzun vadeli $\text{AD}$ kontrolünün sürdürülmesi açısından en iyi olarak derecelendirilir.

Akut alevlenmeler için hastaların günde bir kez orta ila yüksek etkili topikal kortikosteroid kullanmasını yeterli olduğu önerlmektedir. Tüm hastalar için, hastalık kontrolüne ulaşmak amacıyla en düşük etkili topikal kortikosteroid dozu, minimum süre boyunca kullanılmalıdır. Uzun süreli idame tedavisi için, orta doz topikal kortikosteroidin haftada $\text{2}$ ardışık gün (genellikle hafta sonları) günde bir kez kullanılması önerilir.

Topikal kortikosteroidler genellikle iyi tolere edilir ve yan etkileri düşüktür. yan etkiler arasında cilt atrofisi (incelmesi), telenjiektazi (kılcal damar genişlemesi), stria (çatlaklar), purpura (morarmalar), perioral dermatit ve akneiform veya rosacea benzeri döküntüler bulunur. Riskler; yüksek etkili $\text{TCS}$'lerde, uzun süreli kullanımda, daha ince ciltte, cilt tıkanıklığında ve ileri yaşlarda en yüksektir. Dispigmentasyon (renk değişimi), fokal hipertrikoz (bölgesel aşırı kıllanma), gecikmiş yara iyileşmesi ve cilt enfeksiyonlarının alevlenmesi daha az sıklıkla görülen yan etkielrdir. Ciddi yan etkiler arasında, perioküler (göz çevresi) kullanımında katarakt ve glokom gelişme riski vardır. Adrenal baskılanma ile Cushing sendromunu gelişebilir. 

Bebeklerde topikal kortikosteroid kullanımı sırasında dikkat edilmesi gerekenler: 

• $\text{2}$ yaşından küçük çocukların vücut yüzey alanı/vücut ağırlığı oranı daha yüksektir. Bu durum, $\text{TCS}$ emiliminin artmasına ve dolayısıyla istenmeyen olayların artmasına neden olabilir.

• Sonuç olarak, bebekler için ruhsatlandırılmış az sayıda $\text{TCS}$ bulunmaktadır. Ancak, bebeklerin yanaklarındaki kalın lezyonların tedavisinde bazen orta ila yüksek etkili $\text{TCS}$'lerin etiket dışı kullanımı ($\text{<4 hafta}$ ile sınırlı) gerekebilir.

Hastalara ve bakıcılara, topikal kortikosteroidlerin doğru kullanıldığında güvenli olduğu ve yetersiz tedavinin olası olumsuz etkilerden daha fazla zarara yol açtığı vurgulanmalıdır. $\text{TCS}$'lerin güvenlik profili konusunda hasta eğitimi ve güvencesi, yüksek steroid fobisi oranlarıyla mücadeleye yardımcı olabilir ve başarılı sonuç alma şansını artırabilir.

Topikal kortikosteroidler, uygun dozlarda sürülmelidir. Kortizonlu ürünlerde mutlaka $1$ Parmak Ucu Ünitesi ($\text{FTU}$) yöntemi seçilmelidir.

• $\text{FTU}$ Tanımı: Tüm kremlerin tüplerinin ağızları standart hâle getirilmiştir (genellikle $5\text{ mm}$ çapındadır). Bu ürün, işaret parmağının ilk boğumuna sıkıldığında $0.5\text{ gram}$ krem anlamına gelmektedir.

• Kapsama Alanı: $\text{0.5 gramlık}$ bu miktar, yaklaşık olarak erişkin bir insanın iki avuç içi genişliğindeki deri alanına yetecek ilaç anlamına gelmektedir.

• Kullanım Sıklığı: Kullanım sıklığı, klinik duruma göre günde $\text{2}$ defa uygulanır.

İlaç Uygulama Sırası:

Dışarıdan kullanılacak tüm ilaçlar, deri nemlendirildikten sonra kullanılmalıdır. Bunun için, uygulanacak ilaçtan önce nemlendiriciler deriye sürülür ve $15$ dakika sonra ilaçlar kullanılmalıdır.

Form Seçimi:

İlaçlar ve ürünler, lezyonların sulantılı ya da kuru dönemine göre seçilmelidir.

Yaş Dönemi ve Kullanılacak Miktarlar Özeti 

Topikal Kalsinörin İnhibitörleri 

Topikal Kalsinörin İnhibitörleri ($\text{TCI}$'ler), yani takrolimus ve pimekrolimus, $\text{T}$ hücresi aktivasyonunu ve pro-inflamatuvar sitokin üretimini bloke eden, steroid olmayan, topikal anti-inflamatuvar ajanlardır. $\text{TCI}$'ler, kaşıntıyı ve $\text{AD}$'nin şiddetini azaltmada etkili olup, $\text{AD}$ alevlenmelerinin tedavisi ve önlenmesinde ikinci basamak ajanlar olarak kullanılmaktadır. Tacrolimus orta ve şiddetli AE tercih edilirken pimecrolimus hafif ve orta AE da tercih edilmektedir. Pimecrolimus topikal kortizonların riskli olduğu ve boyun ve yüzde etkilidir. Özellikle göz kapaklarında. Her ikisi de günde 2 defa uygulanmaktadır. Topikal kortizonlar ile birlikte özellikle tacrolimus daha iyi sonuçlar vermektedir.

$\text{TCI}$'lar, $\text{AD}$ tedavisinde $\text{TCS}$'lere alternatif olarak önerilmektedir. $\text{TCS}$'lerle karşılaştırıldığında, $\text{TCI}$'lar cilt atrofisiyle (incelmesiyle) ilişkili değildir. Bu nedenle, sürekli tedavinin gerekli olduğu kronik $\text{AD}$'de ve $\text{TCS}$'lerin atrofik potansiyeli konusunda endişe yaratan hassas bölgelerde (yüz, kıvrım yerleri) kullanım için faydalıdır. Proaktif ajanlar olarak, $\text{TCI}$'lar alevlenme sayısını azaltmada en iyi ajanlar arasındadır. Yan etkiler, uygulama bölgelerinde geçici yanma, batma, kızarıklık ve kaşıntı ile sınırlıdır. Uygulama rahatsızlığına toleransı artırmak için $\text{TCI}$ tüpünün $15$ ila $20$ dakika buzdolabında bekletilerek önceden soğutulması ve/veden $\text{TCS}$ ile ön işlem uygulanması, tahrişi azaltabilir. $\text{TCI}$'larda, sistemik takrolimusun kanser riski nedeniyle malignite riskinin arttığına dair bir kara kutu uyarısı bulunur; ancak, bu durum sonraki geniş çaplı çalışmalarda gösterilmemiştir.

Topikal Krisaborol (Crisaborole)

Topikal Krisaborol merhem, Amerika Birleşik Devletleri'nde $\text{3 aylık}$ veya daha büyük hastalarda hafif ila orta şiddette $\text{AD}$'yi tedavi etmek için onaylanmış, steroid olmayan bir anti-inflamatuvar $\text{PDE-4}$ inhibitörüdür. Krisaborol; $\text{AD}$ remisyonu, kaşıntı, yaşam kalitesi ve alevlenmelerin önlenmesinde küçük bir iyileşmeye yol açar. Krisaborol, kortikosteroid dışı tedaviler isteyen hafif ila orta şiddetteki $\text{AD}$ hastalarında ve hassas bölgelerde steroid tasarrufu sağlayan bir ajan olarak kullanılmaktadır. Günde iki kez uygulanır. Yaygın yan etkiler arasında uygulama sırasında ciltte yanma ve batma hissi bulunur. Özellikle vücudun hassas bölgeleri için, bir test bölgesine az miktarda uygulanması, yan etkilerin şiddetini ve olası tolere edilebilirliğini değerlendirmede yardımcı olabilir.

Topikal Antibiyotikler ve Antiseptikler

Atopik dermatitiste ($\text{AD}$) egzama alanlarında enfeksiyonların gelişebildiğini, hatta bu enfeksiyonu yapan S. aureus gibi bakterilerin kliniği alevlendirebildiğini biliyoruz. Bu amaçla antibiyotik ve antiseptik topikal ürünler, antibiyotikli temizleme ürünleri ve antiseptik banyo suyu katkıları kullanılmaktadır.

1. Topikal Antibiyotikler:

• S. aureus bakterileri daha çok burun iç kısmına yerleştiği için, antibakteriyel amaçla burun ön iç kısmına mupirosin gibi topikal antibiyotikler kullanılır.

2. Antiseptikler ve Banyo Katkıları:

• Banyo suyuna çamaşır suyu (sodyum hipoklorit, $\text{NaClO H}$) eklenmesi, ciltteki bakteriyel kolonizasyonu ve dirençli kaşıntıyı azaltabileceği için her yıkanma esnasında önerilmektedir.

Topikal Antihistaminler

Topikal antihistaminlerin $\text{AD}$ tedavisindeki etkinlikleri çok azdır. Sadece kaşıntı üzerinde hafif bir etkiye sahiptirler. Hatta doksepin ve difenhidramin gibi topikal antihistaminler, uygulama alanında irritasyon (tahriş) ve alerji yapabilme riski taşımaktadır.