Klinik olarak akne öncelikle kendisini sebum (yağ) artışı ile göstermektedir. Deri yüzeyi aşırı yağlı görünmektedir.

Pilosebase yapıların deriye açıldıkları kanal ağızlarının genişlemesi ile deri, portakal kabuğu gibi genişlemiş gözenekli görünmektedir.

Pilosebase yapıda kanalın tıkanması ile mikrokomedonlar gelişmektedir. Bunlar, deri yüzeyinde klinik muayenede fark edilemezler. Mikrokomedonlar zamanla deriden fark edilebilen komedonlara dönüşmektedir. Komedonların varlığı ve sayısı, aknenin klinik şiddeti ile paralellik göstermektedir.

Aknede klinik olarak 2 farklı komedon gözlenir.

Bunlardan ilki açık komedon (siyah nokta) olarak tanımlanmaktadır. Boyutları mikroskobik veya 2-3 mm çapında olabilmektedir. Siyah renk, melaninin pigment depolanmasına ve lipitlerin hava ile teması sonucu oksidasyonuna bağlıdır; yanlış bilindiği gibi kirle alakası yoktur.

İkincisi kapalı komedon (beyaz nokta) olarak tanımlanmaktadır. Kanaldaki tıkanma açık komedona göre daha derindedir. Kapalı komedonlar, açık komedonlardan sayıca 10-20 kat daha fazla olduğu hâlde, ilk bakışta fark edilmeyebilirler, ancak iyi bir ışık altında, hatta büyüteç yardımıyla deri gerilerek saptanabilirler. Açık ve kapalı komedonlar yan yana görülebilirler. Konglobat komedonlar, daha çok erkeklerde ensede ve üst gövdede görülen açık ve kapalı komedon topluluklarıdır. Pilosebase yapılar döngüsel (siklik) bir gelişim gösterirler. Bazı komedonlar ve papüllerin kendiliğinden kaybolması bu hipotezi desteklemektedir.

Komedon yapılarında zamanla pilosebase yapının duvarının hasarlanması gelişmektedir. İçeriğindeki sebum, serbest yağ asitleri ($\text{FFA}$'lar), P. acnes bakterisi ve keratinositler deri içerisine çıkarak deride yangıya (inflamasyona) neden olmaktadır. İnflamasyon, deriden kabarık kırmızı papüllerin gelişimine yol açmaktadır. Aknenin inflamatuvar lezyonlarından papüller $1-5 \text{ mm}$ çapında olabilir. Bunlar deri renginde, pembe veya beyaz renkte olabilirler. Zamanla püstüllere dönüşürler.

Papüller iltihaplı püstüllere dönüşmektedir. Püstüller, papüllerle benzer büyüklükte olup içerisinde derinin normal bakterileri, yani florası bulunmaktadır. Püstüllerde inflamasyon arttıkça daha büyümektedir. Büyüme ile ağrılı yapılar gelişebilmektedir.

Püstüllerdeki inflamasyonun artması ve derinleşmesi, deri altında fındık hatta ceviz büyüklüğünde ağrılı apselere yani nodüllere dönüşmektedir. Bazen bunlar için kist tanımlaması kullanılmakta, ancak bu yanlıştır. Burada gelişen kist yapısı farklıdır. Bu nedenle nodülokistik akne terimi yerine nodüler akne terimi kullanılmalıdır.

Aknede skar (iz) gelişme riski, akne şiddetiyle artmasına karşın yüzeyel akne lezyonları da skar bırakabilmektedir. Hatta komedonlardan da skarlar gelişebilir. Akne ile dermatologlara başvuran hastaların %22’sinde ciddi skar gelişimi mevcuttur. Oluşan skar tipleri; atrofik ve hipertrofik skarlardır.

Aknenin nadir görülen ama rahatsız edici klinik belirtisi, yüzde kalıcı ödemdir ve buna Morbihan Hastalığı denilmektedir. Yüzün ortasında ve yanaklarda yumuşak dokuda ödem ile karakterizedir. Tahta sertliğindeki ödeme bazen kızarıklık da eşlik etmektedir.